भो, न बर्साउ अब क्षेप्यास्त्रहरु

भो, न बर्साउ अब क्षेप्यास्त्रहरु

निशाना नबनाऊ निर्दोष मानव जीवनलाई

थुप्रै श्रोत साधन र परिश्रम खर्च गरेर बनाइएका संरचनाहरुलाई

जाडो याममा विद्युत उत्पादन केन्द्रहरूमा हमला गरेर के उपलब्धि हासिल गरयौ तिमीले?

बालबालिका र बुढाबुढीलाई मुटु छेड्ने जाडोमा कठ्यांग्रिन वाध्य पारेर के पायौ तिमीले ?

कहाँ गयो सार्वभौम समानताको राष्ट्रसंघीय सिद्धान्त?

कहाँ गयो विश्वबन्धुत्वको नारा, कहाँ गयो वर्गविहीन समाज निर्माण गर्ने सपना ?

लियो टोल्सटोय, म्याक्सिम गोर्की र फ्योदोर दोस्तोयेव्स्कीको मुलुकबाट

यो कस्तो उपहार हो मानव जातिलाई ?

भयो, पुग्यो, बन्द गर अब क्षेप्यास्त्र बर्साउन ।

सुख, सुविधा र प्रगतिको नाममा

हामीले बस्नै नबन्ने तुल्याउदै छौं हाम्रो एक मात्र बास – पृथ्वीलाई

धकेली सकेका छौं हजारौं जीवजन्तु र वनस्पतिका प्रजातिलाई लोप हुने संघारमा

विकासको नाममा हामीले गरेको अव्यवस्थित शहरीकरणले

स्थल, जल र वायु प्रदूषणले

बनाउंदै लगेको छ हाम्रो जीवनलाई नै दुरुह,

लम्बिंदैछ भोकाहरुको पंक्ति

अत्यधिक धनीहरुको अट्टहासका बीच

असमानता र विभेदको यो महासागर के कहिल्यै पुरिएला त हाम्रो जीवन कालमा ?

प्रकृतिसंग सहभाव, सहकार्य र सहजीवन कहिले सिकौंला हामीले

अन्तरिक्ष तर्फको यात्रालाई आफ्नै अन्तर्मनतर्फ मोडेर

कहिले बाँचौंला हामी खुसी, सुख र सन्तुष्टिका साथ ?

‘संगच्छध्वं संवदध्वं सं वो मनांसि जानताम्’ को मूल मन्त्रलाई

साकार पार्दै आफ्नै जीवनमा

ठूलो र शक्तिशाली बन्ने मोहमा

बन्द गर यो मृत्युको उपहार आफ्नै छिमेकी र जनतालाई

भो, न बर्साउ अब क्षेप्यास्त्रहरु

बन्द गर यो ताण्डव नृत्य

आऊ हातेमालो गरौँ नयाँ मानव जन्माउने

आऊ संकल्प गरौँ मानवता जोगाउने।

-भगीरथ योगी

लन्डन, १ जनवरी २०२३